Categorie: laatste nieuws

19 september 2021
Secretaris

Wat was het een bont gezelschap op de lustrumreceptie. Veel Krommers, waaronder uw scribent, hadden hun Krom-kloffie aangehouden, waarin ze ‘s morgens in de Kromme Rijn Games hadden gestreden, andere strijders hadden zich tussendoor in het net gestoken, de oud-leden waren van keurig tot uiterst chic en de wethouder had zich gehouden aan ons kledingadvies ‘informeel’. Bij binnenkomst was het voor sommigen even een gedoe om het QR-gecodeerde vaccinatiebewijs zichtbaar te maken, maar als het eenmaal gelukt was stond er meteen een feestelijke welkomst-prosecco of de alcoholvrije variant daarvan klaar.

De bar, de zitjes, de sta-tafels en het onderdak voor de muzikanten waren zo opgesteld dat het zowel een organisch als gezellig en intiem geheel vormde – met voldoende bewegingsruimte voor wisselende contacten, drankvoorziening en sanitaire eisen. De vlaggen, banieren en wimpels gaven extra accent aan de feestelijke aankleding.

Het weerzien van onze ereleden en oud-leden, zowel onderling als met de huidige leden was hartverwarmend. Het gaf weer eens aan wat voor unieke sociale club we zijn. Toen wethouder Arjan Noorthoek, met portefeuille Sport, gearriveerd was en ik hem geïntroduceerd had kon ik het welkomstwoord spreken en – zonder glas helaas – een toast uitbrengen op onze vereniging, onze leden en onze dierbare relaties.

De heer Noorthoek vroeg vervolgens het woord. Hij memoreerde dat hij voorafgaand aan onze receptie acte de présence had gegeven aan de suppers die wij al enige tijd kennen van hun promotieactiviteiten bij de steiger van Arie. Hij vertelde dat hij daar ook even op zo’n sup-board was gaan staan en wekte de indruk dat hij als wij hem daartoe uitgenodigd zouden hebben ook in de wherry zou zijn gestapt. De wethouder wees ons nog eens nadrukkelijk op het plaatselijke ‘Beweegteam’, het uitvoerend en ondersteunend apparaat van de gemeente dat de sportraad van dertig jaar geleden was opgevolgd. Als wethouder gaf hij ook aan een realist te zijn in politieke aangelegenheden door er op te wijzen dat er weliswaar een keuze gemaakt was voor een brug 200 meter oostwaarts van ons terrein, maar dat er volgend jaar weer verkiezingen zijn en dat je nooit weet of de wereld er dan misschien anders uit gaat zien. Evengoed suggereerde hij om zijn cadeautje – een waardecheque – te besteden aan een mooie koffiemachine, die goed zou passen in onze uit de zoutloods om te toveren koffiekamer. Bij het overhandigen van de waardecheque moest uiteraard een staatsiefoto gemaakt worden.

Na dit ceremoniële receptie-onderdeel hebben Martijn en ik de wethouder rondgeleid door onze loodsen, waarbij hij zeer geïnteresseerd onze verschillende soorten boten bewonderd heeft en heeft kunnen waarnemen dat wij dankbaar zijn voor de diverse sponsors, de ERU voorop. Dat hij de goede sfeer in onze club opgemerkt heeft liet hij duidelijk blijken door de hele receptie in ons midden te blijven.

Het behoeft geen betoog dat er na het ‘officiële’ deel van de receptie nog zo’n twee uur gefeest is, de foto’s die de lustrumcommissie gaat publiceren zullen daar wel van getuigen. Aan de feestvreugde heeft ongetwijfeld ook de muziek van het ensemble Klezbez uit Ommoord bijgedragen.

Ik was als klezmerliefhebber heel benieuwd naar dat ensemble. Helaas heb ik hen door ceremoniële taken maar weinig kunnen horen en nog minder beluisteren. Bij het inspelen hoorde ik flarden van het Israëlische Hava Nagila voorbij komen tegen het eind hoorde ik het tragikomische lied over Yoshke die het Russische leger in moet en van zijn geliefde hoort dat hij beter stevige laarzen voor zichzelf dan sieraden voor haar kan kopen. De zanger bracht het lied met het juiste relativerende drama. Graag had ik hun versie gehoord van de zigeunerliederen Amari szi amari en Djelem djelem. Dat klezmermuziek joodse bruiloftsdansmuziek is, werd aan het eind duidelijk toen een ‘bulgar’ enkele Krom-vrouwen, geheel volgens de traditie gescheiden van de mannen, op de dansvloer nodigde.

Een groepsfoto mag niet ontbreken, dat weet je pas als je vele jaren later met enige nostalgie op een feest terugkijkt. Het is best een gedoe om iedereen uit zijn gezelligheid los te rukken, maar het is ook nu weer gelukt. Van Ebart, die de foto gemaakt heeft, is helaas alleen maar een schaduw te zien. Maar zijn naam staat onder elke foto en zal niet vergeten worden!

Toen het onvermijdelijke opruimen aanbrak, hebben de laatste gasten nog even meegeholpen de wimpels weer tot keurige stapeltjes te vouwen, de vlaggen te strijken, de banieren weer in de loodsen te leggen en de botenwagens weer van buiten het terrein naar binnen te krijgen.

Lieve mensen van de lustrumcommissie, jullie hebben wederom een staaltje van jullie creativiteit, vindingrijkheid, en vooral van jullie enthousiasme laten zien. We hebben nog een prachtig evenement voor de boeg voor we het lustrum gaan afsluiten, de avondroeitocht op 8 (of 9) oktober. Wie al eens met de ‘lichtjestocht in Amsterdam’ heeft meegedaan weet wat voor sprookjesachtig effect zo’n tocht in het donker met kleine lichtjes op de boten heeft. Ik hoop dat we net als bij de onvergetelijke lustrumtocht op 4 september weer alle boten uit de kast moeten halen. En reken er maar op dat we jullie dan een open doekje gaan geven!

14 september 2021
Secretaris

Op 4 september was het zover: de lustrumtocht en de barbecue. Onder een stralende zon, met wapperende Krom-vlaggen en klapperende banners van een vorig lustrum heette bestuurslid Marike ons allen hartelijk welkom op de lustrumtocht. Vervolgens informeerde lustrumcommissievoorzitter Ed ons over de opzet van de dag.

De verwachtingen voor de verrassingen op de pleisterplaats waren hoog gespannen. De lustrumcommissie had in publicaties al door laten schemeren dat er een keur van gebak zou komen waar Heel Holland Bakt magertjes bij afsteekt. En dat was nog een understatement, boterkoek, enkelvoudige en gemarmerde cakes, chocoladetaart, kruidkoek, fantasievolle andere taarten, allemaal eigen fabricaat, en in zo grote hoeveelheden dat je ongegeneerd nog een tweede, soms derde stuk pakte. Naast koffie en thee was er ook heerlijk koel water met stukjes mediterraan fruit en frisse kruiden waarmee de door het roeien in warm weer wat ontregelde menselijke waterhuishouding weer op peil gebracht kon worden. Het was er oergezellig, iedereen bleef lekker plakken en kletsen, of meerde na de terugtocht vanaf de Witte Wimpel nog een keertje aan.

Uit onverwachte hoek kregen we nog felicitaties namens de Goudse Roei en Zeil. Jan, Arnold en Gerard gingen wisselen op een private steiger, waarvan de eigenaar al vele jaren bij de Goudse bleek te roeien. Hij hielp bij het aanleggen, bood iets te drinken aan en benadrukte dat onze roeiers de felicitaties met ons lustrum namens Gouda zouden overbrengen, een waar sportverbroederingfeestje.

Na de tocht verschoof de tijd langzaam van boten wassen en opruimen richting barbecue. Vanwege corona werd iedereen vlak voor de eerste worstjes op de barbecue gingen naar buiten gedirigeerd, en kon men weer terug op ons terrein nadat de QR-code gecontroleerd was en de uitnodigingsmail gecheckt was tegen de inschrijflijst. Na controle kreeg je twee consumptiebonnen en het advies om dit aantal zo snel mogelijk met vijf op te hogen in een procedure waarin een (andere) QR-code nu tot een Tikkie leidde. Je kreeg de indruk dat alle lustrumcommissieleden hun koelkast had uitgeleend: er is geen biertje of witte wijntje ongekoeld verkocht.

Toen de worstjes op waren zag niemand daar een reden in om op te breken. We bleven nog lang in de nazit, daarbij aangenaam geholpen door een warm, maar toch langzaam naar de kim neigend zonnetje.

Toen het einde uiteindelijk toch genaderd was gingen de gekleurde lampjes uit en ontdekten we dat het inmiddels echt donker was geworden. Voldaan en tevreden keerden we huiswaarts, én met het vooruitzicht op de Kromme Rijn Games en de lustrumreceptie over twee weken. De plichtbewuste lustrumcommissie had nog wel heel wat op te ruimen, maar heeft dat blijmoedig gedaan.

Dit is dan ook de juiste plek om de lustrumcommissie namens alle deelnemende leden van harte te bedanken. Wat hebben jullie er een werk van gemaakt en wat hebben jullie het perfect georganiseerd. Jullie hebben werkelijk aan alles gedacht en wat een bakkers hebben jullie in je midden. Het was een geweldig feest! Dank, dank, driewerf dank!

Naschrift: De foto’s van mijn camera, waaronder ook een serie die Ebart – met mijn toestemming en dank – maakte van de barbecue, staan hier in een galerie. Enkele zijn ook verwerkt in deze tekst.

12 september 2021
Secretaris

Gemeente en Viking als vroedmeesters aan de wieg van De Krom

Al jaren zien we de Gemeente Woerden in de persoon van de sportraad actief bezig om alle Woerdenaren aan het sporten te krijgen. Dertig jaar geleden organiseerde deze raad in dat kader een ‘Waterdag’ om ook de watersporten onder de aandacht te brengen. Nu woonden er in Woerden enkele leden van de Utrechtse roeivereniging Viking. Hieronder ook de bij de gemeente werkende landschapscoördinator Clara Prins, die aan huidig erelid Hetty Zandvliet vroeg of zij zich ervoor wilde inzetten om het roeien in Woerden voor die Waterdag op stapel te zetten.

In juni van 1991 was het zo ver en konden de Woerdenaren op de singels kennis maken met de roeisport in de zo geheten wherry’s, lekker stabiele, brede boten, die Viking de organisatoren ter beschikking had gesteld. De Woerdense roeiers lieten hun bedrevenheid zien in een demonstratie met skiffs, supersmalle en wiebelige boten die heel wat vaardigheid vereisen. De gemeente toonde zich van haar beste kant met broodjes en drank. Met 25 inschrijvingen was de basis voor een roeivereniging gelegd en konden de gemeente en Viking zeggen dat zij als vroedmeesters aan de wieg van De Krom hebben gestaan.

Al in oktober van hetzelfde jaar kon het voorlopige bestuur onder leiding van huidig erelid Rob Melchers naar de notaris voor de oprichtingsakte. Het kind was gelegaliseerd, maar had met één enkele – van Viking gekregen – wherry, zonder eigen terrein aan de Rijn, zonder subsidie, een moeilijke jeugd waarin het echter grandioos opgroeide tot de huidige sportieve, enthousiaste, inclusieve en gezellige vereniging.

De wherry, Najade genaamd, werd tijdelijk gestald in de singel nabij het Westdampark in de tuin van tandarts Bert Veling. Met diverse krijgertjes van andere verenigingen groeide de vloot en daarmee in gelijke tred het ledenaantal en werd de noodzaak van een eigen terrein alsmaar dringender.

De Stichting Utrechtse Molens als goede fee aan onze wieg

De Krom was de wieg dus eigenlijk al ontgroeid, maar na enige jaren kwam toch het opslagterrein van de Stichting Utrechtse Molens in beeld. We huizen nog steeds op dit terrein, met een goede ‘huisbaas’, nu voor een lange huurperiode gegarandeerd.

Met een formele vergunning, een goed contact met de gemeente en een toekomstige brug op veilige afstand zitten we in een redelijk comfortabele positie: ondanks de nog onveranderde bestemming ‘opslagterrein’ hebben we nu met veel overleg, geduld en wachten op mild politiek klimaat, én met de onlangs verkregen vergunning een loods om te bouwen tot koffiekamer, een prima locatie verkregen, van waaruit we nog lang onze geliefde sport kunnen beoefenen. Soms werd van het geduld wat te veel gevraagd en zo maakte de vereniging in 2012 gebruik van het spreekrecht om de gemeenteraad te vragen een beslissing te nemen over de locatie van de ‘eerste’ brug en daarmee een eind aan onze onzekerheid te maken. Om kracht aan dit verzoek bij te zetten werd de hele gemeenteraad voor een ‘clinic’ uitgenodigd, waarin alle fracties vertegenwoordigd waren en de boot in zijn gegaan. Van het latere proces ‘Brug Woerden-West’ bewaren de betrokken Kromleden de goede relaties met de projectleiders Huib van der Kolk en Len Hazeleger. Hoewel we niet hoeven te verzwijgen, dat twijfel en geduld ons meer dan eens geplaagd hebben, kunnen we wel stellen dat de gemeente ons altijd het vertrouwen heeft gegeven dat zij er borg voor staat, dat wij adequaat verplaatst zouden worden in het geval het brug-tracé over ons terrein zou lopen.

Binding met Woerden

De Krom heeft veel Woerdenaren onder haar leden, ook al hebben heel wat roeiers uit de regio, van Oudewater en Bodegraven tot Breukelen en van Montfoort en IJsselstein tot Utrecht ons weten te vinden.

De binding met Woerden zelf is altijd sterk geweest. Burgemeester en wethouders hebben steeds onze belangrijkste momenten meebeleefd. Oudere leden weten zich nog te herinneren dat burgemeester Hans Schmidt ooit met kind in de kinderwagen op de Open Dag aanwezig is geweest en een stukje in een wherry heeft mee geroeid.

In 1993 heeft wethouder Tieneke Lander-Riemersma onze eerste loods en in 2009 heeft wethouder Loes Ypma onze tweede loods feestelijk geopend.

In 2016 heeft wethouder Margot Stolk onze drijvende vlotten in de haven feestelijk met een grote taart in gebruik genomen. Oud-wethouder Cor van Tuijl is lid van onze vereniging geweest.

Wij zijn trots op drie wedstrijdboten die de Woerdense ERU ons gesponsord heeft, alsook op de wedstijd-skiff van IJzerhandel Gerritse. Bij het eerste lustrum maakte oud-stadsfotograaf, wijlen Jaap van der Vooren, een groepsfoto van onze leden, die een prominente plaats in zijn prachtige fotoboek Samenspel heeft gekregen.

De Krom anno 2021

Het ledental blijft na de groeispurt uit de beginperiode redelijk stabiel rond de 120. In een topjaar is er wel eens een uitschieter naar boven geweest, maar zelfs in corona-tijd zitten we nog steeds op die veilige 120. Hoewel we ons een inclusieve vereniging vinden en dat willen uitstralen blijken de nieuwe Nederlanders ons nog niet te vinden. Wij richten ons ook op de jeugd en verzorgen jaarlijks meerdere ‘clinics’ voor middelbare scholen, maar omdat we een startleeftijd van twaalf jaar hebben missen wij de meeste kinderen die immers op die leeftijd al aan het voetballen of hockeyen zijn. Heel veel leden van het eerste uur zijn nog steeds lid. Dit brengt ons nu op ongeveer 30% 70-plussers. Met een regelmatige aanwas van leeftijdsgroep 30-60 jaar blijven we jong van hart en leden.

Waar we de vloot begonnen met wat boventallige krijgertjes van andere verenigingen, Viking voorop, hebben we nu een financieel gezonde vereniging, die zich in de afgelopen jaren verschillende aankopen van nieuwe boten kon permitteren.

De Krom roeit als breedtesport, dus voor het plezier en om op een aangename wijze aan je gezondheid te werken. We hebben enkele leden die wel aan wedstrijden, krachttoeren en marathons deelnemen, maar die doen dat vooral op eigen initiatief en vaak met leden van andere verenigingen samen.

2021 het jaar van het zesde lustrum.

Dit lustrumjaar zal vooral herinnerd worden als het jaar dat pas echt goed door drong dat de ‘brug’ die vele jaren als een zwaard van Damocles boven onze loodsen heeft gehangen definitief enkele honderden meters oostwaarts komt. En helaas ook als het jaar waarin duidelijk werd dat de corona een blijvertje is.

De haalbaarheid van de plannen voor een koffiekamer kon eindelijk getoetst worden en resulteerde in een vergunning om de zoutloods op ons terrein te verbouwen.

De plannen worden thans uitgewerkt om deze voor te leggen aan de ledenvergadering. De winderige koffiehoek van loods 2 waarin we wat rillerig zitten na te praten en koffie te drinken, wordt ingeruild voor een aangename, windvrije, duurzaam verwarmde koffiekamer. Dit zal ongetwijfeld het clubgevoel versterken.

Onze lustrumcommissie heeft een corona-bestendig feestprogramma gemaakt. Toen alles nog op coronaslot zat hebben we via Zoom een pubquiz gehouden, die hilarische momenten heeft opgeleverd, en zeker heeft aangetoond dat de kennis van wat er bij roeien komt kijken nog altijd goed op peil is.

De lustrumtocht met aanvullende barbecue was zeer goed verzorgd en is hogelijk door de deelnemers gewaardeerd. Zoals bij ons gebruikelijk kon iedereen mee doen, of je al 40 jaar roei-ervaring hebt of net je eerste lessen achter de rug hebt. Het goede weer heeft er mede voor gezorgd, dat toen de laatste worstjes van de grill waren gekomen, er nog lang en geanimeerd is nagezeten.

De lustrumreceptie die door aanwezigheid van onze sportwethouder en onze ‘huisbaas’ extra cachet krijgt, staat ons nog te wachten. Met een avondtocht, in oktober echt in het donker, wordt een gedenkwaardig lustrumjaar afgesloten.